DEPRESYON

Depresyon (majör depresif bozukluk), nasıl hissettiğinizi, düşünme şeklinizi ve nasıl davrandığınızı olumsuz yönde etkileyen yaygın ve ciddi bir hastalıktır. Fakat tedavi edilebilir. Depresyon, üzüntü duygularına ve zevk aldığınız faaliyetlere ilgi kaybına neden olur. Çeşitli duygusal ve fiziksel sorunlara yol açabilir ve işte ve evde çalışma performansınızı azaltabilir.

Depresyon semptomları hafiften şiddetliye değişebilir ve aşağıdaki semptomları içerebilir:

• Üzgün hissetmek veya depresif bir ruh hali yaşamak

• Bir zamanlar zevk aldığınız aktivitelere ilgi veya zevk kaybı

• İştahta değişiklikler - kilo kaybı veya yemek yeme konusunda ilgisizlik

• Çok fazla uyumak veya uyumakta zorluk çekmek

• Enerji kaybı veya yorgunluk

• Amaçsız fiziksel aktivitede artış (örneğin, hareketsiz oturma) veya hareketlerin yavaşlaması veya konuşmanın yavaşlaması (bu eylemler başkaları tarafından gözlemlenebilecek kadar şiddetli olmalıdır)

• Kendini değersiz veya suçlu hissetmek

• Düşünme, konsantre olma veya karar verme zorluğu

• Ölüm veya intihar düşünceleri

Belirtiler en az iki hafta sürmeli ve depresyon teşhisi için önceki işlevsellik seviyenizde eskiye oranla bir değişiklik olmalıdır.

Ayrıca, tıbbi durumlar (örneğin, tiroid sorunları, beyin tümörü veya vitamin eksikliği) depresyon semptomlarını taklit edebilir, bu nedenle genel tıbbi nedenleri dışlamak önemlidir.

Depresyon, herhangi bir yılda 15 yetişkinden tahminen birini (% 6.7) etkiler. Ve her altı kişiden biri (% 16,6) hayatının bir döneminde depresyon yaşayacaktır. Depresyon herhangi bir zamanda ortaya çıkabilir, ancak ortalama olarak, ilk kez ergenlik çağının sonlarından 20'li yaşların ortalarına kadar ortaya çıkar. Kadınların depresyon yaşama olasılığı erkeklerden daha fazladır. Bazı araştırmalar, kadınların üçte birinin yaşamları boyunca büyük bir depresif dönem yaşayacağını göstermektedir. Birinci derece akrabalarda (ebeveynler / çocuklar / kardeşler) depresyon olduğunda, kişide yüksek ihtimalle (yaklaşık% 40) vardır.

Sevilen birinin ölümü, işini kaybetmesi veya bir ilişkinin sona ermesi, bir kişinin katlanması zor deneyimlerdir. Bu tür durumlara yanıt olarak üzüntü veya keder duygularının gelişmesi normaldir. Kayıp yaşayanlar genellikle kendilerini "depresif" olarak tanımlayabilir.

Ancak üzgün olmak depresyonla aynı şey değildir. Yas tutma süreci doğal ve her bireye özgüdür ve depresyonun aynı özelliklerinden bazılarını paylaşır. Hem keder hem de depresyon yoğun üzüntü ve olağan aktivitelerden çekilmeyi içerebilir. Ayrıca önemli yönlerden farklıdırlar:

Kederde, acı verici duygular dalgalar halinde gelir ve genellikle merhumun olumlu anılarıyla karışır. Majör depresyonda, duygudurum ve / veya ilgi (zevk) iki haftada azalır.
Kederde genellikle benlik saygısı korunur. Büyük depresyonda değersizlik duyguları ve kendinden nefret etme yaygındır.
Kederde, ölen sevilen kişiye "katılmayı" düşünürken veya hayal ederken ölüm düşünceleri yüzeye çıkabilir. Majör depresyonda düşünceler, kendini değersiz hissetmesi ya da yaşamayı hak etmeme ya da depresyonun acısıyla baş edememesi nedeniyle hayatını sona erdirmeye odaklanır.
Keder ve depresyon aynı anda var olabilir Bazı insanlar için sevilen birinin ölümü, işini kaybetmek veya fiziksel bir saldırı veya büyük bir felaketin kurbanı olmak depresyona yol açabilir. Keder ve depresyon birlikte ortaya çıktığında, keder daha şiddetlidir ve depresyonun olmadığı kederden daha uzun sürer ve daha tehlikelidir.

Yas ve depresyon arasında ayrım yapmak önemlidir ve insanların ihtiyaç duydukları yardım veya tedaviyi almalarına yardımcı olabilir.